Maaile bireyleri başta olmak üzere toplum olarak birbirimizle konuşma, konuşarak dertleşme, olan dertlerimize çözüm bulma nimetinden mahrum olduğumuz günleri yaşıyoruz. Evlerin içerisinde birbirlerini seven fakat tanımayan insanlar olduk, önemsemediğimiz sebeplerin acı sorunlarıyla boğuşur bir halde günlerimizi geçirir hale geldik, birbirimize karşı sonu gelmeyen memnuniyetsizlikler içerisinde birbirimizi eleştirmekten sevgimizi dile getirmeyi unuttuk, Toplum içerisinde evlerimizde devamlı bir kavga halindeyiz çocuklarımızın isimleri farklı, renkler boylar farklı memleketleri şiveleri farklı ama huyları, davranışları ve sorunlar aynı, sonuçta büyük bir kesim çocuğundan şikâyetçide; suçlu çocuklar mı?
Mesela daha bebekken çocuklarımız, onları büyütürken annelerimizin, ellerinde ki telefonu emzik niyetine çocuklarına vererek onları susturmaların suçu olabilir mi bugün ki hoşnutsuzluğun sebebi veya işten eve gelince biten mesai dairesinin içerisine çocuğuyla ilgilenmemeyi koyan, evladıyla vakit geçirmek yerine sosyal medyada vakit geçirmeyi tercih eden babalarımız suçsuz mudur?
Çocuklarımız daha önceleri hiç olmadıkları kadar tehlikelerle karşı karşıyalar ve onların bizlerden başka tutunacakları dalları yok, etraflarında çocuklarımızı tehlikelere karşı uyaracak kimselerin kalmadığının gerçeğini fark etmemiz için daha fazla neler yaşamamız gerekiyor. Biz Salonda telefonda, ekranlarda dizilerle vakit geçirirken yan odamızda sosyal medya denilen sosyal veba halini almış olan çocuklarımızı her türlü kötülüğü aşılayan, onların ahlaklarını bozmak için her türlü çirkinliği onların gözlerinin önüne koyan ve bizim ilgisizliğimizden dolayı olan sessizliğimizi onay olarak görüp bu çirkinlikleri doğru olarak kabul edip oradan öğrendiklerine göre davranan, çocuklarımızı düştükleri bu bataktan kurtarmak için, salonda oturduğumuz koltuklardan ne zaman ayağı kalkacağız. Çocuklarımız bir bataklığın içerisinde çırpınıyorlar onlara el uzatmak için hapsolduğumuz ekranlardan kurtulup o koltuktan kalkıp yan odaya geçip çocuğumuzun elinden tutalım, aman dikkat elinden tutmaya girdiğimiz çocuğu bataklıktan çıkarmak yerine ona kızıp bağırıp bataklığa neden düştün diye kızmayalım, sakince KONUŞABİLİRMİYİZ diyelim…
Selamünaleyküm Sağlıcakla Kalın…
